- доң
- I 1) мёрзлый; доң чер мёрзлая землЯ; 2) незрелый, неспелый (о ягодах); доң кызырак-караа неспелый крыжОвник; 3) крепкий (об араке и спиртных напитках); ◊ доң кыжын зимОй, в зимний морОз.II мёртвый (крепкий) узел; сөглээр сөске шын херек, баглаар багга доң херек посл. верёвке нужен крепкий узел, словам нужна правда; шивейликкен доң тугОй узел.
Тувинско-русский словарь. - М.. Э.Р. Тенишева. 1968.